تحلیل گفتمان دیپلماسی عمومی ورسانه ای ایران و آمریکا طی سال 1390 الی 1392- قسمت 102

4-6 تحلیل گفتمان پیام های تبریک و تسلیت رهبران دو کشور
یکی از شاخصهای دیپلماسی عمومی بین کشورها ارسال پیامهای تبریک و شرکت در مراسم های ملی می باشد^[103]. در خصوص دو کشور ایران و آمریکا که مدتی طولانی هیچ گونه رابطه سیاسی و فرهنگی وجود نداشته است ، استفاده از این نوع دیپلماسی می تواند بیان کننده نوعی از گرایش به برقراری ارتباط سیاسی ، اقناع افکار عمومی جهت کسب وجه بین المللی ، شروعی برای اعتمادسازی و انگیزه های دیگر می باشد. تحلیل گفتمان این پیام ها راهی است برای پی بردن به مفهوم و گرایش نهفته در لابلای پیامها و تبریکاتی که دو کشور علی رغم داشتن زمستانهای بسیار سرد^[104] با یکدیگر، رد و بدل کرده اند. استفاده از این مولفه دیپلماسی عمومی از سوی آمریکا یکی از موثرترین روشهای ممکن جهت صحبت با مردم ایران بوده است . نوروز در نزد مردم ایران و فارسی زبانان جایگاه ویژ ه ای را دارد و دولت آمریکا طی 6 سال متوالی اهداف مد نظر خود را در لابلای این پیام های نوروزی به دقت و ظرافت هرچه تمامتر نزد افکار عمومی مردم ایران بیان می کند.در واقع انتخاب این رویداد فرهنگی و ملی مذهبی از سوی متولیان دیپلماسی فرهنگی و رسانه ای دولت آمریکا موفق ترین نوع ارتباطات رسانه ای را در عرصه رسانه ها بین دو کشوری که بمدت 35 سال هیچ گونه پیامی بین رهبران و مردم آن تبادل نشده است را نشان می دهد.نشانه های استخراج شده از روابط بین دال های اصلی و شناور بیانگر اقناع افکار عمومی مردم ایران در راستای ملحق شدن به جامعه بین الملل و تقابل با آرمانگرائی رهبران کشورشان می باشد. اگرچه برای نخستین بار در دو پیام نوروزی آقای اوباما قصد گفتگوی مستقیم با رهبران و ملت ایران را بیان کرد و همچنین از عبارت جمهوری اسلامی ایران را در متن پیام خود بکار برد اما گفتمان حاکم بر این پیام ها القاء برتری هژمونی آمریکا و تعامل با آن از سوی ردم و رهبران ایران می باشد.
در تحلیل این پیامها به 4 نوع گفتمان ایران هراسی،گفتمان رابطه ،گفتمان اعتماد سازی و گفتمان تشویق و تهدید که در طول چهار دوره روابط ایران و آمریکا به آنها اشاره شد می پردازیم .